معنی نرم گوی - جستجوی لغت در جدول جو

نرم گوی(زَ نَ / نِ)

لغت نامه دهخدا

نرم خو

ملایم، خوش خو

فرهنگ فارسی عمید

نرم رو

اسب راهوار

فرهنگ فارسی عمید

چرم گور

زه کمان، چرم کمان، وتر، چرم گوزن، چلّۀ کمان برای مثال چو بر شاخ آهو کشد چرم گور / بدوزد سر مور بر پای مور (نظامی۵ - ۷۸۹)

فرهنگ فارسی عمید

نرم خویی

خوشخویی

فرهنگ فارسی عمید

نرم دلی

(نَ دِ)

ترحم. رحم دلی. نرم دل بودن. رجوع به نرم دل شود.
- نرم دلی کردن، ترحم نمودن

لغت نامه دهخدا

نرم گونه

(نَ گو نَ / نِ)

ملایم. لین العریکه: کوتوال این وقت قتلغتکین پدری بود مردی نرم گونه ولیکن به احتیاط. (تاریخ بیهقی ص 472)

لغت نامه دهخدا

نرم گوشت

(نَ)

آنکه گوشت نرم دارد. (یادداشت مؤلف) : قشعه، زن نرم گوشت از پیری. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

نرم سری

(نَ سَ)

نرم ساری. نرم سر بودن. رجوع به نرم سر و نرم ساری شود

لغت نامه دهخدا

نرم روب

(نَ)

جاروب که غبار و آرد و هر چیز نرم روبد و آن را امروز جارو نرمه نیز گویند. (یادداشت مؤلف) : دیگر بیامد و گفت دم روباه نرم روب نیک آید و به کارددم روباه از پشت مازو جدا کرد. (سندبادنامه ص 328)

لغت نامه دهخدا

نرم آوا

(نَ)

نرم آواز

لغت نامه دهخدا

نرم خویی

(نَ)

دماثت. (از منتهی الارب). دماثت اخلاق. (یادداشت مؤلف). ملایمت. نرمی. مهربانی:
چون گل بگذار نرم خویی
بگذر چو بنفشه از دورویی.
نظامی.
بر آنکس که اش سخت رویی بود
درشتی به از نرم خویی بود.
نظامی.
چه سازیم تا نرم خویی کنند
ز بیگانه پوشیده رویی کنند.
نظامی.
ندیم آنگه کند گستاخ رویی
که بیند از بزرگان نرم خویی.
امیرخسرو

لغت نامه دهخدا

نیم روی

نیم رو، نیمه ای از صورت و رخساره، نیم رخ، یک طرف صورت،
- نیم روی بر خاک نهادن، نیم رو خاکی کردن، گونه بر خاک سائیدن به علامت نهایت انکسار و تذلل و انقیاد و تملق:
بر خاک نیم روی نهم پیش تو چو سگ
وآنگه چو سگ به لابه بلاکش تر آیمت،
خاقانی

لغت نامه دهخدا

نوش گوی

(رَ)

شیرین گفتار:
ای پسر می گسار نوش لب و نوش گوی
فتنه به چشم و به خشم فتنه به روی و به موی،
منوچهری

لغت نامه دهخدا

نیک گوی

(رِکَ / کِ)

زبان آور، فصیح، (ناظم الاطباء)، آنکه درباره دیگران سخن نیکو گوید، (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

رک گوی

(گُ هََ کَ / کِ دَ / دِ)

رک گو. رجوع به رک گو شود

لغت نامه دهخدا

نرم نای

(نَ)

رجوع به نای شود

لغت نامه دهخدا

نیم موی

ظاهراً نیم تنه ای از موئینه بوده است، نیم تنه پوست، (یادداشت مؤلف) :
کاندرین مهرگان فرخ پی
زو مرا نیم موی و نیم قباست،
فرخی

لغت نامه دهخدا

نرم گویی

(نَ)

نرم گو بودن. نرم زبانی. نرم گفتاری. رجوع به نرم گو شود

لغت نامه دهخدا

گرم روی

(گَ رَ)

تندروی. سرعت:
گر نفسش گرم روی هم نکرد
یک نفس از گرم روی کم نکرد.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گرم گوی

(رَ / رِ)

گویندۀ سخنان نرم و ملایم. آنکه سخنی دلفریب گوید. گویندۀ سخنان شیوا و دلچسب. ملیح:
چو کافور موی و چو گلبرگ روی
دلش رزمجوی و زبان گرم گوی.
فردوسی.
چو کافور گرد گل سرخ موی
زبان گرم گوی و دل آزرم جوی.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

نرم خوی

(نَ)

پسندیده خوی. (آنندراج). دهثم. دهّاس. دمیث. (منتهی الارب). دمث. ذلولی. (یادداشت مؤلف). نرم خو. رجوع به نرم خو شود:
انصاف میدهم که چو روی تو روی نیست
گل در مزاج لطف چو تو نرم خوی نیست.
امیرحسن دهلوی

لغت نامه دهخدا

نرم گو

(دُ)

نرم گفتار. نرم زبان. که به ملاطفت و مدارا با مردم سخن گوید

لغت نامه دهخدا

ره گوی

(نِ وِ)

ره گوی. ره گو. مطرب و خواننده و خنیاگر و نغمه سرای. (از انجمن آرا) (از برهان) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) :
حریف آمده مهمان و مطرب و ره گوی
برون ماه صیام و درون ماه صیام.
سوزنی (از جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

خام گوی

(بُ پُ)

بیهوده گوی، ناسنجیده گوی، یاوه گوی:
چرا پیش تو کاوۀ خام گوی،
فردوسی

لغت نامه دهخدا

چرم گور

(چَ مِ)

کنایه از چله و زه کمان باشد. (برهان). بمعنی زه کمان است. (انجمن آرا) (آنندراج). مرادف چرم کمان و چرم گوزن. (از آنندراج). چله و زه کمان. (ناظم الاطباء) :
چو بر شاخ آهو کشد چرم گور
بدوزد سر مور برپای مور.
نظامی (از آنندراج).
رجوع به چرم کمان و چرم گوزن شود

لغت نامه دهخدا

خرم روی

(خُرْ رَ رویْ)

خوشروی. بشاش:
غلام روی آن ماهم کز او گشتم خوش و خرم
که خوش لب عذرخواهی بود و خرم روی دلخواهی.
امیرمعزی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دری گوی

دری گو. دری گوینده. گوینده به زبان دری. کسی که به زبان دری تکلم کند. متکلم به دری. که به دری سخن گوید. شاعری که به زبان دری شعر سراید. و رجوع به دری شود

لغت نامه دهخدا

درم جوی

(دِتَ / تِ)

درم جوینده. جویندۀ درم. درم خواه. رجوع به شاهد ذیل درم بخش شود

لغت نامه دهخدا